به گزارش مجله خبری نگار ۶۷ تن از اعضای این حزب در استان بابل در یکصد کیلومتری جنوب بغداد در اعتراض به انحراف حزب از اصول و ارزشهای آن، استعفای جمعی خود را اعلام کردند.
پیش از این نیز ۸۳ تن از اعضای این حزب در استان بصره (جنوبیترین استان عراق) در اعتراض به انحراف حزب از اصول خود در ۱۵ فروردین ماه گذشته، استعفای جمعی خود را اعلام کرده بودند.
با وجود گذشت تنها دو سال از شکل گیری این تشکلهای جدید از دل اعتراضات خیابانی اکتبر ۲۰۱۹ که منجر به استعفای دولت منتخب «عادل عبدالمهدی» و روی کار آمدن دولت «مصطفی الکاظمی» شد، این تشکلها اخیرا شاهد استعفاهای جمعی متعددی بوده اند.
استعفا دهندگان، رهبران این تشکلها را به خط مشی دیگر احزاب حاکم درعراق و استفاده از تشکلهای تشرینی برای تحقق اغراض شخصی و کسب منافع مادی و فاصله گرفتن از مطالبات مردمی متهم کرده اند.
جنبش «امتداد» یکی از مهمترین تشکلهای تشرینی است که در نخستین حضور خود در انتخابات اکتبر ۲۰۲۱ توانست، ۹ کرسی از مجموع ۳۲۹ کرسی پارلمان عراق را به دست آورد.
این تشکل پارلمانی بعد از پیروزی در انتخابات، در ۲۴ بهمن ماه ۱۴۰۰ با استعفای جمعی۱۷ تن از اعضایش در اعتراض به انحراف این تشکل از اصول ادعایی، مواجه شد.
حزب بیت الوطنی، جنبش امتداد و «شورای مرکزی تشرین» سه گروه مهم تشکل سیاسی برخاسته از اعتراضات اکتبر ۲۰۱۹ به شمار میروند.
علاوه بر استعفای جمعی که هر از گاهی تشکلهای تشرینی بر سر امتیازات و بهرههای مادی با آن مواجه میشوند، اختلافات شدید بین سران جنبش تشرین یکی دیگر از مسائلی است که به اعتقاد ناظران، قدرت و اثرگذاری این تشکلها را روز به روز دچار فرسایش میکند.
اختلافات سیاسی در میان تشکلهای وابسته به جنبش تشرین، در مقطع اخیر، شدیدتر و توام با خشونت، اتهام زنیهای آشکار به رشوه گیری، فساد و دستور گرفتن از همان جریانهایی است که در اعتراضات خیابانی، علیه آنها شعار میدادند و مردم را به خاطر آن، به خیابان کشاندند و حالا این تناقض، بخشی از علل اختلافات را تشکیل میدهد.
به دلیل اینکه اغلب رهبران و اعضای تشکلهای تشرینی از نسل جوان و کم تجربه از حیث سیاسی و عموما دارای خوی اعتراضی هستند، رسانهها و ناظران با حساسیت اخبار و تحولات آنها را در عراق دنبال میکنند؛ به ویژه اینکه یکی از این تشکلها (امتداد) در نخستین ظهور خود توانست ۹ کرسی در پارلمان به دست آورد و بالاتر از احزاب بزرگ و ریشه داری مثل جریان حکمت (سید عمار حکیم) و ائتلاف النصر «حیدر العبادی» نخست وزیر سابق، قرار گیرد.
اکنون این سوال مطرح است که آیا جنبش تشرین در حال پوست اندازی است یا اینکه انقراض این جنبش با رخنه فسادهای ادعایی به پیکره آن، خیلی زودتر از حد انتظار آغاز شده است؟ آیا بازماندگان اعتراضات اکتبر میتوانند بازخوانی جدیدی از مانیفست و فلسفه وجودی خود در عرصه سیاسی بدون وابستگی به طرفهای خارجی و نهادهای غربی داشته باشند؟ زمان به این سوالات پاسخ خواهد داد.